Twój koszyk jest obecnie pusty!
Wirusowe zapalenie wątroby a CBD
Wirusowe zapalenie wątroby a CBD stanowi obszar badawczy, który wzbudza rosnące zainteresowanie roli kannabinoidu w walce z tym schorzeniem. WZW stanowi istotne wyzwanie dla opieki zdrowotnej na całym świecie. Choroba ta występuje w kilku odmianach, z których WZW typu B (HBV) i WZW typu C (HCV) należą do najpoważniejszych i najczęściej występujących form. Ze względu na brak jednoznacznej i skutecznej metody leczenia WZW, badacze z całego świata prowadzą intensywne badania w poszukiwaniu nowych terapii.
Czym jest wirusowe zapalenie wątroby?
Wirusowe zapalenie wątroby to najprościej mówiąc stan zapalny wątroby. Po łacinie hepaticus oznacza „wątrobę”. Stan zapalny wątroby, może być spowodowany toksyczną (trującą lub szkodliwą) substancją lub infekcją wirusową. Oprócz powodowania bezpośredniego uszkodzenia wątroby, substancje toksyczne mogą również nasilać infekcję wirusową. Najczęstszymi objawami są objawy grypopodobne – nudności, wymioty, bóle brzucha, gorączka, bóle mięśni i zmęczenie. Może również wystąpić anoreksja, a następnie żółtaczka i świąd. Ponadto chory może odczuwać zmęczenie przez wiele miesięcy.
Od A do E…
Wiadomo, że pięć różnych wirusów – oznaczonych jako A, B, C, D i E – powoduje zapalenie wątroby. Szósty wirus (GB wirus C), wcześniej znany jako wirus zapalenia wątroby typu G, jest związany z zapaleniem wątroby. Przy czym nie wykazano, że powoduje poważne choroby kliniczne. Wirus GB C (GBV-C), wirus G (HGV), znany również jako ludzki wirus HPV, jest wirusem z rodziny wirusów Flaviviridae. Należy on do rodzaju Pegivirus i jest znany z infekowania ludzi. Istnieją doniesienia, że pacjenci z HIV zakażeni GBV-C mogą przeżyć dłużej niż ci bez GBV-C. Jednak pacjenci mogą różnić się pod innymi względami.
Prowadzone są aktywne badania nad wpływem wirusa na układ odpornościowy pacjentów zakażonych GBV-C i HIV. Zakażenie GBV-C stwierdzono na całym świecie i obecnie zaraża około jednej szóstej światowej populacji. Wysoką częstość występowania obserwuje się wśród osób narażonych na kontakt pozajelitowy. W tym osób narażonych na kontakt z krwią i produktami krwiopochodnymi, osób poddawanych hemodializie i osób przyjmujących dożylnie narkotyki. Około 10-25% pacjentów zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C i 14-36% osób zażywających narkotyki, które są seropozytywne w kierunku HIV-1, wykazuje oznaki zakażenia GBV-C.
Jak przenoszą się wirusy
Wszystkie formy wirusowego zapalenia wątroby mają wspólne objawy, ale każda z nich ma również swoje własne cechy szczególne. Rozpoznanie tych cech pomoże zrozumieć, w jaki sposób choroba jest przenoszona i jak na nas wpływa. Ponadto, jak może być leczona i jak możemy jej zapobiegać. Wirusy, które przenoszą się przez krew, nazywane są krwiopochodnymi. Ich przenoszenie, które odbywa się jakąkolwiek inną drogą niż przez jelita, nazywane jest przenoszeniem pozajelitowym. Typowe drogi pozajelitowe obejmują nakłucie przez przedmiot skażony wirusem, taki jak igła, lub bezpośrednie narażenie otwartej rany lub owrzodzenia na kontakt z przedmiotem skażonym krwią.
W biednych krajach woda może być zanieczyszczona ludzkimi odchodami. Wiele wirusów jest wydalanych z organizmu np. w kale. Stąd wirus może być przenoszony poprzez proste czynności. W tym takie jak jedzenie świeżych warzyw, które zostały umyte zanieczyszczoną wodą. Spożycie skażonej wody lub żywności umożliwia tym wirusom przedostanie się do organizmu z jelit. Ta droga przenoszenia jest określana jako jelitowa (odnosząca się do jelita) lub fekalno-oralna.
Wykrycie wirusowego zapalenia wątroby
Pierwsze testy, które należy wykonać na wirusowe zapalenie wątroby, to testy serologiczne (dotyczące surowicy krwi). Surowica (osocze) to płynna część pełnej krwi, która pozostaje po usunięciu wszystkich krwinek i materiałów krzepnięcia. Gdy dana osoba jest zarażona drobnoustrojem (mikroorganizmem, który nie ma jądra), w surowicy znajdują się białka (duże funkcjonalne i strukturalne cząsteczki w komórkach i płynach ustrojowych) zwane antygenami. Są one wytwarzane przez drobnoustrój. Sygnalizują obecność substancji obcej dla układu odpornościowego.
Inne białka zwane przeciwciałami są wytwarzane przez układ odpornościowy, w odpowiedzi na antygeny i mogą być również obecne we krwi. Antygeny i przeciwciała wytwarzane w celu zwalczania obcych drobnoustrojów są specyficzne. Oznacza to, że określony antygen drobnoustroju nie występuje na żadnym innym drobnoustroju. Natomiast przeciwciała wytwarzane w odpowiedzi na antygen rozpoznają tylko ten antygen. To właśnie te przeciwciała są wykrywane w testach serologicznych. Można wykonać również kolejne testy na obecność białek uwalnianych z uszkodzonych komórek wątroby i wirusowego kwasu nukleinowego, który jest specyficzny dla wirusa. Na koniec można wykonać biopsję wątroby, w celu określenia stopnia uszkodzenia wątroby.
Fazy stanów zapalnych wątroby
Ostre wirusowe zapalenie wątroby to początkowy, krótkotrwały etap choroby. Rozpoczyna się wraz z wniknięciem wirusa do organizmu i trwa do sześciu miesięcy. Przewlekłe zapalenie wątroby obejmuje zakażenie trwające przez całe życie. Diagnozę przewlekłego zapalenia wątroby stawia się tylko wtedy, gdy objawy kliniczne i nieprawidłowości, które są odczuwane przez pacjenta, trwają dłużej niż sześć miesięcy. Wiadomo, że wirusy zapalenia wątroby typu B, C i D powodują przewlekłe zapalenie wątroby; inne nie.
Przewlekłe zapalenie wątroby nie zawsze przebiega gwałtownie, ponieważ układ odpornościowy danej osoby może skutecznie pokonać wirusa. Może jednak rozwinąć się, gdy układ odpornościowy danej osoby nie jest w stanie wyeliminować inwazyjnego wirusa. Objawy mogą pojawić się po raz pierwszy, utrzymywać się lub zanikać w fazie przewlekłej. Czasami pojawiają się i znikają. Brak objawów nie oznacza braku choroby. Nie wiadomo, dlaczego objawy zapalenia wątroby są zmienne. Osoby zakażone, u których nie występują żadne objawy, mogą odkryć zakażenie jedynie przez przypadek. Lekarze nie sprawdzają obecności wirusowego zapalenia wątroby podczas rutynowych badań lekarskich. Jednakże gdy oddajemy krew, każda oddana próbka jest sprawdzana pod kątem wirusowego zapalenia wątroby typu B i C.
Z wyjątkiem wirusowego zapalenia wątroby typu C, w przypadku którego istnieją nowe metody leczenia, żadna terapia nie jest w stanie całkowicie pozbyć się zakażenia wirusem zapalenia wątroby. Tylko nasz własny układ odpornościowy może pokonać wirusowe zapalenie wątroby typu A i B. Kiedy układ odpornościowy pokona infekcję wirusową, mówimy, że choroba jest samoograniczająca się.
Ostre fazy zakażenia
Faza inkubacji
Rozpoczyna się wraz z początkowym zakażeniem i trwa do momentu wystąpienia objawów. Lub jeśli objawy nie wystąpią, do momentu, gdy badania krwi wykażą, że układ odpornościowy danej osoby zaczął zwalczać wirusa. Faza ta może trwać od tygodnia do wielu miesięcy. W zależności od rodzaju wirusa i liczby mikrobów wirusowych, którymi dana osoba jest zarażona. Im większa dawka tych drobnoustrojów, tym krótszy okres inkubacji.
Na przykład zapalenie wątroby po transfuzji krwi rozwija się w ciągu tygodnia, ponieważ dawka wirusa otrzymana podczas transfuzji jest bardzo duża. W tej fazie wirus szybko się rozmnaża, a zarażona osoba może być wysoce podatna na infekcję. Okres ten jest niebezpieczny dla innych, ponieważ zarażona osoba nie wie o infekcji i nie może podjąć środków ostrożności, aby uniknąć jej przeniesienia.
Faza prodromalna
Rozpoczyna się od wystąpienia niespecyficznych objawów, które mogą towarzyszyć dowolnej liczbie różnych chorób. W fazie prodromalnej wzrasta poziom we krwi niektórych białek wytwarzanych przez wątrobę. Dzieje się tak, ponieważ odpowiedź immunologiczna organizmu na wirusa powoduje uszkodzenie komórek wątroby. Jednym z najważniejszych z tych białek jest enzym zwany aminotransferazą alaninową lub ALT. ALT bierze udział w normalnym chemicznym przetwarzaniu aminokwasu alaniny. Przekształca alaninę w dwutlenek węgla i wodę, dostarczając komórce użytecznej energii. Innym mierzonym enzymem jest aminotransferaza asparaginianowa (AST). Chociaż AST jest mniej specyficzny niż ALT, ponieważ znajduje się również w sercu, mięśniach szkieletowych, mózgu, czerwonych krwinkach i nerkach. Oba enzymy są często mierzone, gdy podejrzewa się uszkodzenie wątroby.
Żółtaczka
Trzy do 10 dni po pojawieniu się pierwszych objawów zapalenia wątroby może wystąpić faza żółtaczkowa zakażenia. Słowo icteric oznacza „żółtaczka” i odnosi się do zmian w kolorze moczu, stolca, skóry i twardówek (białek oczu). Mocz może początkowo stać się bardzo ciemnożółty. Stolce mogą być blade lub jasnożółte lub mogą być opisywane jako gliniaste. Żółta skóra może nie być widoczna, ale często zażółcenie można zaobserwować pod paznokciami lub w twardówkach. U większości osób z zapaleniem wątroby nie rozwija się żółtaczka, ale jest ona na tyle powszechna, że uważa się ją za ważny objaw.
Powikłania fazy ostrej
Rzadkie i śmiertelne powikłanie, które może rozwinąć się podczas ostrej fazy zapalenia wątroby, znane jest jako piorunujące zapalenie wątroby. Powikłanie to jest najczęściej związane z wirusowym zapaleniem wątroby typu B (1% przypadków). Jednak może również wystąpić w przypadku wirusowego zapalenia wątroby typu A i C. Nie wiadomo, w jaki sposób rozwija się piorunujące zapalenie wątroby i nie ma na nie lekarstwa. Komórki wątroby są niszczone bardzo szybko, a jej rozmiar dramatycznie się zmniejsza (tzw. ostry żółty zanik). Wątroba przestaje spełniać podstawowe funkcje dla reszty organizmu, a we krwi gromadzą się toksyczne substancje. Te toksyczne substancje przedostają się do mózgu i powodują encefalopatię wątrobową, zaburzenie mózgu spowodowane nieprawidłowym funkcjonowaniem wątroby.
Marskość wątroby
Pierwszym poważnym powikłaniem, które może rozwinąć się w przewlekłej fazie zapalenia wątroby, 10 lub więcej lat po zakażeniu, jest marskość wątroby. Marskość wątroby jest schyłkową chorobą wątroby i ma wiele możliwych przyczyn – jedną z nich jest przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby, a najczęstszą nadużywanie alkoholu. Od 5 do 20% przypadków przewlekłego zapalenia wątroby prowadzi do marskości wątroby w ciągu 20 lat. Przy marskości wątroby dochodzi do ogromnego uszkodzenia jej komórek, spowodowanego głównie nieustanną próbą wyeliminowania wirusa przez układ odpornościowy. Komórki odpornościowe zwane limfocytami T atakują i niszczą zainfekowane komórki wątroby, zamiast bezpośrednio niszczyć wirusa. W ten sposób organizm atakuje sam siebie. W rezultacie organizm próbuje naprawić uszkodzone komórki wątroby poprzez tworzenie tkanki bliznowatej w wątrobie. Reakcja ta jest podobna do tworzenia się strupa po urazie skóry. Z kolei dopływ krwi do wielu części narządu zakłócają blizny, co prowadzi do utraty funkcji i dalszej śmierci komórek.
Nowotwór wątroby
Drugim poważnym powikłaniem przewlekłego zapalenia wątroby, które zwykle rozwija się wolniej niż marskość wątroby, jest rak wątroby znany jako rak wątrobowokomórkowy. Nazwa ta oznacza po prostu, że rak powstaje z samych komórek wątroby (hepatocytów). Uważa się, że marskość wątroby znacznie zwiększa ryzyko zachorowania na raka, ale nie jest ona konieczna do jego wystąpienia.
Alternatywne terapie w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C
W leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjentów, którzy nie zareagowali na konwencjonalne leczenie, stosowano szereg terapii alternatywnych. Nie ma mocnych dowodów naukowych na to, że terapie te poprawiają stan wirusowego zapalenia wątroby typu C. W przypadkach, w których konwencjonalne leczenie nie przyniosło pożądanych rezultatów, wielu pacjentów uciekło się do zastosowania jednego lub więcej z tych alternatywnych podejść. Zabiegi te nie zastępują konwencjonalnej terapii, ale mogą stanowić jej uzupełnienie. Oczywiście pojawia się pytanie, czy przyniesie to poprawę stanu zdrowia. Odpowiedź w każdym przypadku może być inna.
Wirusowe zapalenie wątroby a CBD
Z badań na zwierzętach wynika, że kannabinoidy mogą wpływać na zmniejszenie towarzyszącego chorobie stanu zapalnego, poprzez regulację poziomu prozapalnych cytokin. Istnieje także potencjał wykorzystania kannabinoidów w łagodzeniu skutków ubocznych terapii farmakologicznych. Jednakże, wpływ kannabinoidów na wątrobę pozostaje jeszcze nie do końca zrozumiany. Zauważa się, że w komórkach wątroby ludzi znajduje się podwyższona ilość receptorów CB1, a u pacjentów cierpiących na różne schorzenia wykrywano znacznie wyższe poziomy anandamidu w porównaniu z osobami zdrowymi. To sugeruje, że organizm może wykorzystywać układ endokannabinoidowy w celu ochrony przed szkodliwymi skutkami chorób, analogicznie do tego, jak dzieje się to w przypadku innych schorzeń.
Wirusowe zapalenie wątroby a CBD – badania
Ostatnio zwiększone zainteresowanie zastosowaniem medycznym konopi skłoniło badaczy do oceny i potwierdzenia potencjalnych właściwości terapeutycznych konopi i ich metabolitów w walce z różnymi chorobami, włączając w to wirusy. Wczesne badania nad kannabidiolem (CBD) wykazały, że CBD posiada aktywność przeciwwirusową w przypadku wirusa HCV, chociaż nie wykazano działania przeciwwirusowego wobec HBV in vitro. CBD okazał się skutecznym inhibitorem replikacji wirusa HCV na poziomie 86,4% przy jednym stężeniu 10 μM, z wartością EC50 wynoszącą 3,163 μM w teście dawka-odpowiedź. Te wyniki sugerują, że warto rozważyć dalszy rozwój i zastosowanie kannabidiolu w celach terapeutycznych w walce przeciwko wirusowi HCV.
Wirusowe zapalenie wątroby a CBD – działanie przeciwzapalne
Kannabidiol (CBD) to związek chemiczny, który przyciąga coraz większe zainteresowanie ze względu na jego potencjalne korzyści prozdrowotne. W tym cenne właściwości przeciwwirusowe i przeciwzapalne. Warto jednak zaznaczyć, że badania nad wpływem CBD na wirusowe zapalenie wątroby (WZW) są wciąż w toku, a złożony charakter tej choroby wymaga dalszych badań. Niemniej jednak istnieją obiecujące mechanizmy, które sugerują, że CBD może odgrywać istotną rolę w walce z WZW.
CBD jest również znane ze swoich właściwości przeciwzapalnych, które mogą przynosić ulgę w łagodzeniu stanów zapalnych w wątrobie. W tym również pomóc w ograniczeniu uszkodzeń przez nie spowodowanych. Nie brakuje dowodów wskazujących, że CBD może pomóc w zmniejszeniu fibrozy wątroby. Wynika ona z długotrwałego stanu zapalnego i uszkodzeń w tym narządzie. W praktyce oznacza to potencjalne zmniejszenie blizn i zwłóknień w wątrobie.
Wirusowe zapalenie wątroby a CBD – działanie przeciwwirusowe
Badania in vitro wskazują, że CBD może wykazywać aktywność przeciwwirusową wobec wybranych wirusów, w tym wirusa HCV (WZW typu C). CBD wpływa na procesy replikacji wirusa i jego rozprzestrzeniania. To natomiast sugeruje potencjał hamowania rozprzestrzeniania się wirusa WZW typu C w organizmie.
Wirusowe zapalenie wątroby a CBD – układ immunologiczny
Regulacja układu immunologicznego jest kolejnym obszarem, w którym CBD może mieć znaczący wpływ. Wirusowe zapalenie wątroby jest często wynikiem złożonych interakcji między wirusem a układem odpornościowym. CBD może pomóc w zachowaniu równowagi w tej interakcji, co prowadzi do zmniejszenia stanu zapalnego. Mimo że CBD nie jest magicznym lekarstwem na WZW, może pomóc w łagodzeniu objawów z nim związanymi, takich jak ból, zaburzenia apetytu czy nudności. To z kolei poprawia jakość życia pacjentów, pomagając im w codziennym funkcjonowaniu.
Warto pamiętać, że skomplikowane badania kliniczne nad wpływem CBD na WZW są wciąż w fazie eksperymentalnej, a leczenie WZW wymaga kompleksowego podejścia. Pacjenci z WZW powinni zawsze konsultować się z lekarzem w celu uzyskania dokładnej diagnostyki i zaleceń medycznych. CBD może stanowić cenne uzupełnienie konwencjonalnej terapii i wspomagać pacjentów w procesie leczenia.
Jeżeli nie wiesz, jaki preparat zastosować w swoim konkretnym przypadku zachęcamy do bezpłatnych konsultacji z naszymi Naturopatami.
Oświadczenie o odpowiedzialności:
Wszystkie informacje podane na niniejszej stronie Internetowej, jak również informacje, które są przekazywane za pośrednictwem tej strony, służą wyłącznie do celów edukacyjnych. Żadna z przedstawionych tu informacji nie służy jako zamiennik diagnozy lekarskiej i takiej informacji nie należy uważać za poradę lekarską czy zalecane leczenie.
Źródła:
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11286434/
- Bogdan Jot – „Marihuana Leczy”
- Alan Hecht, C.D. and Lyle W. Horn, Ph.D. „Hepatitis”