CBD a choroba Parkinsona

CBD a choroba Parkinsona

Olej CBD na chorobę Parkinsona poddaje się badaniu, ze względu na najczęściej opisywany w kontekście pomocy w leczeniu neurologicznego cannabidiol. Choroba Parkinsona (PD) jest drugą, co do częstości występowania chorobą neurodegeneracyjną po chorobie Alzheimera. Ze względu na brak leczenia przyczynowego, większość działań interwencyjnych ukierunkowuje się na zmniejszenie ruchowych i niemotorycznych objawów choroby.

Pomimo iż w ostatnim czasie poczyniono kilka przedklinicznych postępów w leczeniu PD, nadal brak udowodnionych nowych metod leczenia. Coraz więcej dowodów jednak wskazuje na istotną regulacyjną funkcję systemu endokannabinoidowego w obrębie układu nerwowego. Dlatego też wykorzystanie kannabinoidów jako nowego celu terapeutycznego w leczeniu PD, jest obiecującą terapią.

Czym jest choroba Parkinsona?

Mówiąc najprościej, Parkinson to choroba, która wpływa na funkcjonowanie niewielkiej części mózgu. Nazwa choroby pochodzi od nazwiska angielskiego lekarza i pisarza Jamesa Parkinsona, który po raz pierwszy opisał ją w książce “An Essay on the Shaking Palsy” w 1817 roku. U osoby cierpiącej na Parkinsona dochodzi do degeneracji pewnych komórek nerwowych, w małej części mózgu zwanej istotą czarną śródmózgowia. I kiedy to następuje, substancja chemiczna w mózgu zwana dopaminą stopniowo ulega zanikowi.

Rola dopaminy

Dopamina pomaga przekazywać sygnały lub wiadomości z mózgu do różnych części ciała. Kiedy poziom dopaminy jest zmniejszony i mózg nie może wysyłać sygnałów tak samo sprawnie, powoduje to problemy z ruchem ciała. Wynikające z tego objawy motoryczne mogą obejmować drżenie, sztywność rąk i nóg, powolność ruchów oraz problemy z chodzeniem i utrzymaniem równowagi. Powstają także objawy pozamotoryczne, które mogą obejmować depresję, lęk, apatię. Zaburzenia poznawcze, w tym demencję najczęściej w późniejszych stadiach. Nieprawidłowe wahania ciśnienia tętniczego, zaburzenia czynności układu moczowego, zaburzenia rytmów snu, zaparcia, czy utratę węchu.

Badania wykazały, że do czasu wystąpienia objawów większość ludzi straciła od 40 do 60 procent komórek produkujących dopaminę w istocie czarnej. Choroba Parkinsona, to choroba długotrwała i pogarszająca się z upływem czasu. Dobrą wiadomością jest to, że ponieważ choroba postępuje powoli, zwykle mijają lata, zanim pojawi się poważny wpływ na jakość życia danej osoby.

Etapy rozwoju choroby Parkinsona

W połowie lat 60-tych XX wieku dr Melvin Yahr i dr Margaret Hoehn z Wydziału Neurologii Uniwersytetu Columbia opracowali skalę używaną do dziś (Skala Hoehn i Yahr), która ocenia objawy motoryczne Parkinsona w skali od 1 (wczesne stadium) do 5 (zaawansowane stadium). Objawy mogą być łagodne lub ciężkie i mogą występować często lub rzadziej. Ponadto, czas spędzony w każdym stadium choroby jest różny, a pomijanie etapów na przykład od etapu 1 do etapu 3, nie jest rzadkością.

Etap 1: Główne objawy – drżenie, sztywność mięśni, spowolnienie ruchów i problemy z postawą – występują tylko po jednej stronie ciała.

W Etapie 2: Na tym etapie objawy występują po obu stronach ciała, można zauważyć drobne problemy z połykaniem i mówieniem oraz tzw. maskowanie twarzy (zmiana wyrazu twarzy).

Na Etapie 3: Objawy etapu 1 i 2 mogły się pogorszyć, a problemy z równowagą zostały zauważone po raz pierwszy. Na tym etapie osoba z PD jest jeszcze niezależna.

Etap 4: Osoba z PD jest teraz w większym stopniu niepełnosprawna i potrzebuje pomocy przy niektórych lub wszystkich czynnościach życia codziennego.

Etap 5: Na tym ostatnim etapie osoba z PD jest przykuta do wózka inwalidzkiego lub łóżka i wymaga całodobowej opieki przy wszystkich czynnościach. Osoba ta może doświadczać halucynacji i urojeń.

Inna skala oceny, Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS), jest często stosowana razem ze skalą Hoehn i Yahr. UPDRS łączy elementy kilku skal, dając w efekcie skalę znacznie bardziej wnikliwą niż Hoehn i Yahr. Na przykład UPDRS obejmuje ocenę nastroju, zachowania, zdolności poznawczych, zdolności do wykonywania codziennych czynności (stosuje się Skalę ADL [activities of daily living] Schwaba i Englanda), powikłań leczenia oraz objawów ruchowych.

Choroba Parkinsona a parkinsonizm

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie chorobę Parkinsona, Twój neurolog mógł określić ją jako „idiopatyczną”. Oznacza to, że przyczyna choroby jest nieznana. Około 10 procent osób, u których zdiagnozowano Parkinsona, ma genetyczną postać tej choroby. Jeśli zamiast tego masz objawy podobne do Parkinsona, ale Twój lekarz zna lub przypuszcza ich przyczynę. Dodatkowo jeśli nie reagujesz na typowe leczenie PD, Twój lekarz może powiedzieć, że masz rodzaj parkinsonizmu. Objawy parkinsonizmu mogą być spowodowane przez niektóre leki lub inną chorobę. Mogą pojawić się również w wyniku urazu mózgu, uszkodzenia mózgu, zapalenia opon mózgowych, przedawkowania środków odurzających, zatrucia rtęcią oraz HIV/AIDS.

Co powoduje chorobę Parkinsona?

Niestety nadal nie wiadomo dokładnie, co powoduje chorobę Parkinsona. Naukowcy często teoretyzują, że PD jest odpowiedzią na połączenie czynników środowiskowych i genetycznych. Jednak żadna pojedyncza teoria nie została jeszcze udowodniona.

W rzeczywistości wiek jest najważniejszym czynnikiem ryzyka wystąpienia PD, a 1-2% światowej populacji w wieku powyżej 65 lat cierpi na tę powoli postępującą chorobę. U zdecydowanej przewagi pacjentów (90-95%), PD ma charakter idiopatyczny (samoistny), czyli powstały bez konkretnej przyczyny. Natomiast u pozostałych osób, choroba ta występuje dziedzicznie (5-10%).

Kondycja jelit w chorobie Parkinsona

Wyobraź sobie, że Twoje ciało nie jest w stanie zwalczyć toksyn i bakterii, dostających się do układu pokarmowego. Wówczas wszystkie szkodliwe składniki przechodzą do Twoich jelit – jak przez otwarte drzwi. Podczas gdy powinny być zamknięte dla wszystkich, z wyjątkiem najlepszych gości. Po przedostaniu się do krwiobiegu, te złe toksyny sieją spustoszenie w twoim organizmie. W konsekwencji zła kondycja jelit prowadzi między innymi do stanów zapalnych, które są również związane z rozwojem i postępem zaburzeń neurologicznych, takich jak PD i Alzheimer.

Tak więc, choć nie ma dokładnej odpowiedzi na pytanie, czy PD ma swój początek w jelitach, czy po prostu reaguje na zmiany w nich zachodzące, jasne jest, że zdrowie układu pokarmowego i mózgu są ze sobą powiązane i powinny być traktowane z równym szacunkiem.

Pestycydy

Badania wykazały, że narażenie na pestycydy może zwiększyć ryzyko rozwoju choroby Parkinsona. Badania przeprowadzone przez National Institutes of Health w 2011 roku wykazały związek pomiędzy stosowaniem dwóch pestycydów, rotenonu i parakwatu, a PD. Narażenie na którykolwiek z tych pestycydów zwiększa szanse na rozwój choroby o znaczną wartość.

Uraz głowy

Naukowcy od pewnego czasu badają potencjalne powiązania między urazem głowy lub traumatycznym uszkodzeniem mózgu (TBI) a chorobą Parkinsona. TBI występuje, gdy dochodzi do zakłócenia normalnej funkcji mózgu spowodowanego przez uderzenie, cios lub wstrząśnienie mózgu.

Należy podkreślić tutaj, że chociaż urazy głowy i TBI są związane ze zwiększonym ryzykiem rozwoju PD, badacze ostrzegają, że nie oznacza to, iż urazy głowy powodują tę chorobę. Jedna z teorii mówi, że TBI jest jednym z wielu potencjalnych czynników środowiskowych, które mogą współdziałać z genetyką, aby wywołać chorobę Parkinsona. Należy przeprowadzić dodatkowe badania, aby ostatecznie uznać to za prawdę.

Stres oksydacyjny

Wolne rodniki to atomy w organizmie, które mają niesparowane elektrony. Taki atom zrobi wszystko, aby te elektrony zostały sparowane. Co oznacza, że szybko wchodzi w reakcje z elementami, z którymi nie powinien. Niestabilność wolnych rodników sprawia, że są one niebezpieczne: mogą uszkadzać dobre komórki i wytwarzać nieprawidłowe. Na szczęście przez większość czasu organizm naturalnie wytwarza antyoksydanty, które przeciwdziałają wolnym rodnikom i odtruwają ich szkodliwe działanie.

Wytwarzanie niewielkiej ilości wolnych rodników jest normalne i możliwe do opanowania. Problem pojawia się, gdy jest ich zbyt wiele, a antyoksydanty organizmu nie nadążają. Nadmiar wolnych rodników wyrządzi więcej szkód niż jest w stanie naprawić. Nazywa się to stresem oksydacyjnym. Możliwe jest, że toksyny środowiskowe (np. zanieczyszczenia, dym papierosowy) mogą przyczyniać się do nieprawidłowego tworzenia wolnych rodników, wprowadzając organizm w stres oksydacyjny i potencjalnie prowadząc do PD.

Wasze historie:

Jak diagnozuje się chorobę Parkinsona?

Nadal nie ma jednego testu, który mógłby być użyty do zdiagnozowania PD. Diagnoza więc musi wynikać z badania przeprowadzonego przez neurologa i wykluczenia innych możliwych przyczyn objawów. Proces diagnozowania zwykle rozpoczyna się od kontaktu z lekarzem rodzinnym, który następnie skieruje pacjenta do neurologa. Ten natomiast zapozna się z historią objawów i przeprowadzi badanie neurologiczne. Może również zalecić badania laboratoryjne, które pomogą określić, czy może występuje inny problem mogący być podobnym do choroby Parkinsona.

Badania obrazowe

Badania obrazowe, takie jak USG mózgu, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny i skany PET, mogą być również stosowane w celu wykluczenia innych zaburzeń.

Niektóre osoby mają nietypowe zaburzenia parkinsonizmu, ale są błędnie diagnozowane. Mianowicie jako posiadające chorobę Parkinsona. Ponieważ ich objawy mogą przypominać objawy PD w pierwszych kilku latach trwania zaburzenia. Te zaburzenia zostały również nazwane Parkinson’s plus, ponieważ mają objawy Parkinsona plus inne objawy, mogące naśladować idiopatyczną postać PD.

Jak szybko postępuje choroba Parkinsona?

Parkinson jest chorobą postępującą, co oznacza, że osoby zmagające się się z nią mogą spodziewać się, że każdego roku oznaki i objawy choroby będą coraz bardziej zauważalne.

Przewidywanie, jak szybko choroba Parkinsona będzie postępować jest niemożliwe, ponieważ jest to bardzo zróżnicowane w zależności od osoby. Czas od pojawienia się pierwszych objawów do poważnej niepełnosprawności może wahać się od 3 do 30 lat.

Nie ma jednego wyznacznika

U niektórych choroba pozostanie statyczna (niezmienna) przez pierwsze 10 lat, a u innych poważna niepełnosprawność pojawi się w ciągu kilku lat. U większości osób z tym schorzeniem, postęp choroby mieści się pomiędzy tymi dwoma skrajnościami. Parkinson może być trudną do przetrawienia diagnozą, ale z tą chorobą można żyć wiele lat, jeśli nie dziesięcioleci.

Symptomy choroby Parkinsona różnią się w zależności od osoby. Nie każdy będzie doświadczał ich wszystkich lub w tym samym stopniu. Niektórzy mogą doświadczać więcej objawów motorycznych, podczas gdy inni więcej objawów niedotyczących motoryki. Młodzi pacjenci mogą zauważyć tylko jeden lub dwa z objawów motorycznych, szczególnie we wczesnych stadiach. Ponadto, nie wszystkie objawy muszą być obecne, aby lekarz zdiagnozował PD.

Ból w chorobie Parkinsona

Ból jest dość powszechny u osób z chorobą Parkinsona.  Mówi się, że nawet 75% osób dotkniętych tym schorzeniem doświadcza jakiegoś rodzaju bólu związanego z przebiegiem choroby. W niektórych przypadkach objawy takie jak sztywność i drżenie mogą utrudniać rozpoznanie wpływu bólu na stan zdrowia. W innych przypadkach ból może być podstawowym objawem. Z tego powodu ważne jest, aby osoby z chorobą Parkinsona i ich opiekunowie byli świadomi różnych rodzajów bólu, które mogą występować i problemów, które mogą powodować.

Choroba Parkinsona a układ ECS

Elementy układu endokannabinoidowego (ECS) są silnie rozwinięte w obwodach neuronalnych zwojów podstawy. Dlatego kannabinoidy stanowią jedną z interesujących klas czynników, które nie tylko wykazują właściwości neuroprotekcyjne. Oceniane są również pod kątem możliwości łagodzenia objawów motorycznych obserwowanych w PD.

Ponadto kannabinoidy są uważane za cząsteczki o działaniu klinicznie neuroprotekcyjnym, ponieważ mogą zmniejszać uszkodzenie oksydacyjne. Zmniejszają również stan zapalny poprzez modulację procesów glejowych, które są związane z przeżyciem neuronów. Za pośrednictwem tych procesów kannabinoidy mogą zapewniać neuroprotekcję w PD. Dodatkowo zwiększają gęstość receptorów kannabinoidowych CB2, głównie w reaktywnych mikroglejach, które regulują mikrofunkcje komórek glejowych i homeostazę otaczających je neuronów.

Dowody na neuroprotekcyjne i neuromodulacyjne działanie CBD

Fitokannabinoidy z konopi siewnych od czasów starożytnych proponuje się, jako farmakologiczna alternatywa w leczeniu różnych zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Co ciekawe, receptory kannabinoidowe wykazują wysoką ekspresję w obwodzie zwojów podstawy (BG) zarówno u zwierząt, jak i u ludzi. BG to struktury podkorowe, które regulują inicjację, wykonanie i orientację ruchu. Funkcjonowanie BG jest zaburzone w patologiach związanych z zaburzeniami ruchu, zwłaszcza występujących w chorobie Parkinsona. Wywołuje ona objawy ruchowe i niemotoryczne, angażujące GABAergiczne, glutamatergiczne i dopaminergiczne sieci neuronalne. Dotychczas najskuteczniejszym lekiem w PD jest lewodopa (l-DOPA). Jednak długotrwałe leczenie lewodopą powoduje rodzaj długotrwałych dyskinez – dyskinezy indukowane l-DOPA (LIDs).

CBD a choroba Parkinsona

Ponieważ neuromodulacja stanowi nową strategię leczenia pacjentów z chorobą Parkinsona, badania skupiły się na układzie endokannabinoidowym (ECS). Układ ECS uczestniczy w fizjologicznej neuromodulacji BG w celu kontroli ruchu. Wykazano, że receptory kannabinoidowe hamują uwalnianie neuroprzekaźników. Natomiast endokannabinoidy odgrywają kluczową rolę w synaptycznej regulacji BG.

W ostatniej dekadzie wykazano, że kannabidiol (CBD), niepsychotropowy fitokannabinoid, ma działanie kompensacyjne zarówno na ECS. Jak i jako neuromodulator i neuroprotektor.

Chociaż neuroprotekcję wywołaną przez CBD obserwowaną w zwierzęcych modelach PD, przypisuje się aktywacji receptora CB1. Ostatnie badania przeprowadzone na poziomie molekularnym sugerują, że CBD jest w stanie aktywować inne receptory, takie jak CB2 i receptor TRPV-1.

Odkrycia te otwierają nowe linie dociekań naukowych nad wpływem CBD na poziomie komunikacji neuronalnej. Kannabidiol aktywuje receptory PPARγ, GPR55, GPR3, GPR6, GPR12 i GPR18. Powoduje tym różnorodne efekty biochemiczne, molekularne i behawioralne ze względu na szeroki zakres receptorów, które aktywuje w OUN.

 

CBD a choroba Parkinsona – historia Elisabeth Bye

Elisabeth Bye to przykład osoby u której zastosowany olej CBD na chorobę Parkinsona odmienił jej życie. W autorskiej książce “Nowe życie z konopiami”, opowiada prawdziwą, osobistą historię. Pisze o tym, jak mimo postępującej choroby, nie poddała się i wzięła sprawy w swoje ręce. Pewnego dnia wraz z mężem postanowiła sprzedać wszystko, co posiadali i wyprowadzili się na Teneryfę. W roku 2016 zamieszkali tam, mając kilka walizek i bilet w jedną stronę. Paradoksalnie to właśnie tam nastąpił punkt zwrotny, gdy dowiedziała się o Krzysztofie Porębie i jego olejkach CBD. Książka jest inspiracją dla każdego, kto ma zmaga się nie tylko z chorobą Parkinsona. Historia Elisabeth natomiast  jest prawdą na prozdrowotne działanie konopi.

---

Oświadczenie o odpowiedzialności: 

Wszystkie informacje podane na niniejszej stronie Internetowej, jak również informacje, które są przekazywane za pośrednictwem tej strony, służą wyłącznie do celów edukacyjnych. Żadna z przedstawionych tu informacji nie służy jako zamiennik diagnozy lekarskiej i takiej informacji nie należy uważać za poradę lekarską czy zalecane leczenie. 

---

Bibliografia:

1. Lianna Marie, “Parkinson’s didease”
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7770114/